En son yazımı hemen hemen 1 yıl önce bu zamanlar yazmıştım. Yine yazmayı unutmuşken bu takım yazmayı hatırlattı bana. Daha güzeli olamaz diye düşünürken hep daha güzelini hatırlatıyorlar.
Allah biliyor ya onları anlatabilmek için şu satırları kaç kere silip tekrar yazdım. Bana yaşattıkları mutluluğun tarifini nasıl ki veremiyorsam onları da aynı şekilde anlatmayı beceremiyorum. Hepsi sanki birer arkadaşım, birer kardeşim, ailem oldular. Udoh en sevdiğim arkadaşım, Bogi ufak kardeşim, kalinic öz abim, vesely can dostum, obradovic babam.
Bu yazıyı sadece kendime hatırlatma amacıyla yazıyorum. Ne zaman ümitsizliğe kapılırsam, ne zaman mutsuz olursam bu yazıya bakıp bu güzel adamları hatırlayıp tüm güzel şeyleri yeniden gözümde canlandıracağım. Neyse ben cidden beceremem bu kadar güzel adamları anlatmayı. Heybemde size benzeyecek kadar güzel bir şey yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder