Güneşli günler..

Çok net söylüyorum, kendimizi kandırıyoruz. Mersinde yaşamasam güneş göreceğim yok, hani Fenerbahçenin bize göstereceği bi güneşli gün yok en azından. Bizim jenerasyonun omuzlarına yüklenmiş bi yük var, artık kaldıramayacak duruma geldik. Ağladığımız, güldüğümüzden fazla ama mazoşist miyiz zamanla böyle mi olduk bilmiyorumda acıdan zevk alır hâle geldik. Heralde gerçek aşkta böyle bir şey.. Sana zarar veriyor ama sen yinede peşinden gidiyorsun, sana acı çektiriyor, her derdine eyvallah diyorsun, yeri geliyor boğından kesip onun uğruna kilometrelerce yol gidiyorsun. Evet.. Gerçek aşkta böyle birşey olmalı. O yüzdendir ki hani %1lik bir umudun peşinden göz yaşları döküyorsun, hani o varsa bi umut vardır diyorsun. Çıkmadık candan ümit kesilmez hesabı bizimkisi, birde delikanlıyız çok sevmişiz, inanıyoruz işte. Söz veriyor ama yapmıyor yine eyvallah diyorsun..

21 yaşımdaki bir adamın isyanı değil yanlış anlaşılmasın ama çok üzülüyoruz işte. Peder bey 50 senelik Fenerli ama benden fazla çekmedi heralde. O da en fazla 3 tane kaçan şampiyonluk gördü son haftada bende aynı şekilde.Şaçlarımdaki beyazlık yetişti bizim peder beyi, ama yinede Allah razı olsun iyiki Fenerli yapmış beni, sevmeyi ve daha nice şeyler öğretti bana beni Fenerli yaparak. Fenerbahçelilik hakkında aksiklopedilik aforizma kasacak değilim, sadece dün gece yine canımız yandı onları yazmak istedim. 

17 Mart, sene 2000.. Cuma günü okuldan çıktım akşam Fenerin maçı var içim içime sığmıyor. Giydim annemin pazardan aldığı Fener formamı gittim kahvehaneye.. Çok kötü 2 saatti, Alı Asım Balkaya diye bir adam 3 gol attı bize 4-2 yenildik o akşam, eve gittim gözlerim dolu dolu, çok fazla dayanamadım hüngür hüngür ağladım.. Nerdeyse tam 13 sene olmuş, 13 sene önce tamda bugün kompozisyonlu yazsam bu kadar olur.. 13 senede bişey değişmedi, yine ağlattı Fenerbahçe..

Bazen düşünüyorum bu kadar çilenin mükafatı cennet mi ? Bütün Fenerliler cennete mi gidecek ? Abi, bu kadar küfre, bu kadar isyana.. Allah affetsin, bizde Fenerbahçeliyiz, günahımız büyük. Belki bizimde duamız kabuk olur bir gün..